نوشتن رو دوست دارم، آرامم می‌کند. هنگامی‌که می‌نویسم حس بهتری دارم.

سمیرا قاسمی (سایه) هستم. اصالتم برای کازرون است و ساکن شیرازم. تصمیم گرفتم موضوعی را برگزینم که ازش شناخت دارم: داستانی از ایل قشقایی، ایل من.

یک بار در گفتگویی غیررسمی پیرامون این رمان، این‌ها به ذهنم آمد و به انگشتانم جاری شد:

من خودم ترک قشقاییم ترجیح دادم در مورد موضوعی بنویسم که باهاش آشنایی دارم بتونم همه چی رو خوب بیان کنم در مورد زندگیه یه دختر خانیه که عاشق برادرشه جونشم براش میده داداشش با تفنگ سر شکار اشتباهی میزنه یکی رو می‌کشه که مال ده بالایی هست از قضا پدرش با خان بالا مشکل داره به‌خاطر جلوگیری از خون‌ریزی بیشتر ایلنازو میدن به پسر خان بالا تا زجرش بده چون کسی که کشته شده زن پسر خان‌ه اما ایلناز از قبل عاشقشه ...

خب دیگه، ... تقریباً فهمیدید داستانم چیه 

یک سری کارهای اداری مونده که بره برای چاپ ... اینجا هم یک پیش-اعلان درنظر گرفتم که از مردم حمایت جلب کنم.

امیدوارم پیش از چاپ و صرف مقدار زیادی کاغذ، بدونم چند نفر طالب داستانم هستند که خیالم راحت‌تر باشد.

مبلغی را نوشتم برای هدف این کارزار و در ستون جزییات پاداشها هم تخمینم از عددهای مرتبط را به میان آوردم.

امیدوارم بتونم این کار متفاوت را تا جای خوبی پیش ببرم؛ می‌خواهم بدانم می‌شود کتابی نوشت از ماجراهای قدیمی و محلی، و مورد استقبال قرار بگیرد؟ یا در سبک عاشقانه فقط داستان‌های کم‌مایه آبکی شهری خواننده دارد؟!

خواهشمندم به کانالی که برای این کتاب ساختم سر بزنید تا در جریان رخدادها باشید، اگر دیدگاهی هم داشتید مستقیم به خودم بگویید.

می‌ریم جلو تا ببینیم چه خواهد شد ...

یا رب نظر تو برنگردد، برگشتن روزگار سهل است